υποδικοκατάδικοι

οι, Ν

υπόδικοι και κατάδικοι ταυτόχρονα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπόδικοι + κατάδικοι. Η λ. μαρτυρείται από το 1887 στην εφημερίδα Ακρόπολις].